Komoda z babcinego pokoju

Po latach ,zobaczyłem ją w „Desie” oniemiałem z wrażenia
Ona to, czy inna, doskonale podrobiona
Błyszczała, lśniła blaskiem, kształtem babcina uroda
W mych oczach dzieciństwo, ona w pokoju, ona „komoda”

Podchodzę do niej wzrokiem małego chłopca, bo przy mnie ona była
Dla którego, te szuflady, niedosięgłe wnęki, kiedyś skarby kryła
Pamiętam ją z dzieciństwa, szuflad miała pewnie tysiąc, może nawet więcej
Była własnością babci, tam mieściła pościel, porcelanę, w skrytce były pieniądze

Co parę tygodni, babcia ją polerowała naftą, wtedy zwany petronel, na szmatce
Do dziś pamiętam ten zapach, szklany połysk, babcine ręce
Tutaj w „Desie” stanął mi obraz z tamtych pachnących naftą lat
Ta komoda, jej tajemnice, był dla mnie jak zaczarowany świat

Raz w czasie malowania ścian, komoda była od niej odsunięta
Na tylnej ściance przyklejona barwna kartka z napisem długim jak ulica
Sylabami czytałem „manufaktura” z jednej strony była odklejona
Chciałem tą kartkę całą oderwać jako skarb, tylko cześć została urwana

Pełen ciekawości obchodzę komodę w przodu, z boku,
niestety stoi tyłem , jak w babcinym przy ścianie pokoju.
Proszę sprzedawcę byśmy komodę wzięli w ręce
-odsunęli, spojrzałem, dostrzegłem
część „ urwana „_
nie powiem nic więcej.

Autor : knipser

Odnalezione dzieciństwo - w zerwanym kawałku naklejki

autor

slonzok

Napisany: 2010-05-17 Dodano: 2010-11-07 05:44:28

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie