Komora

W niewoli oddechu
Miłość składa modlitwy
Szeptem, w głębi serca.
Ostrożnie ukrywa swe skarby
Przed złodziejem opętania

W pokucie za czyny niewykonane,
Dźwigam ze sobą
Słone krople łez, które
Kamyczek po kamyczku
Po cichu odkładam w swej duszy

Kamień na sercu co raz cięższy,
Z trudem go noszę na słumieniu.
Osłabiona, lgnę
By tulić co daleko
W zasięgu ręki

Szlocham z tęsknoty,
Prowadzi mnie tylko ślepa nadzieja.
Potykam się o własne błędy,
A gdy pytam o drogowskaz
Rozsądek w ciszy tajnie milczy

autor

BB

Napisany: 2004-11-24 Dodano: 2004-11-25 08:52:27

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie