KOMPUTER I PAŁA

Słonko wstało o poranku, mama prosi - wstawaj Janku.
Wiesz że musisz iść do szkoły, synek wstaje... niewesoły.

Wszak do domu miał zadane, słupki nie są rozwiązane.
Przecież za to grozi pała, krew się mrozi w uczniu cała.

Idzie chłopiec do swej klasy, tam przeważnie same asy.
Wszyscy są przygotowani, już na lekcje przyszła pani.

Strachu było co niemiara, moc emocji się wyzwala.
Dziś go jeszcze oszczędziła, złej oceny nie wlepiła.

Wraca chłopiec smutny z budy, dość mam w szkole już harówy.
Myśli sobie co tu zrobić? Kto mi lekcje dziś odrobi?

Sprawił sobie dwa laptopy, je zaprzęgnie do roboty.
Wreszcie znalazł już metodę, przede wszystkim ma wygodę.

W pół sekundy są wyniki, niepotrzebne podręczniki.
Zawsze bierze je do szkoły, prac kontrolnych się nie boi.

Tak codziennie przez pół roku, nie odrywał od nich wzroku.
Siada kiedyś do swej ławki, ze zmartwienia dostał czkawki.

Psorka sprawdzian zarządziła, ściągać z kompów zabroniła!
Teraz z matmy ma zadanie, jak napisać rozwiązanie?

Wszak bez niego - jak bez ręki z ucznia powstał Bolek cienki!
Pustka w mózgu już powstała, dziś na pewno będzie pała!

Wiedzy w głowie źródło mamy, lecz tak rzadko korzystamy.
W kompie czasem coś się psuje - mózg człowieka go ratuje!


Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2018-11-03 Dodano: 2018-11-03 15:01:31

Ten wiersz przeczytano 1619 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie