Koncert

Siedziało ciało a struny jęczały zawodziły śmiały się tańczyły
Ciało siedziało gdy nagle niespokojna dusza wyrusza z podbrzusza
chyba i kiwa się kiwa i leci i świeci drga i migoce wśród tylu ludzi
nikt jej nie widzi a ona hula przytula melodii cienkie nitki ciężkie
w rękę wziąć próbuje niewidzialna dłoń chybia a dusza nie wymusza
dźwięki gitarzystów z ręki delikatnych opuszków co muskają ledwo
lub bębnią tętentem ona od ściany do ściany patrzą z portretów stare
w czepcach damy a ona pląsa w pąsach suknia w karminach szmaragdach
rubinach gdy ucichły gitar struny w ciało wrócić już powinna lecz cóż
ona temu winna że akordeoniści tuż tuż grają walca już więc spojrzała tylko
czy ciało wciąż tam jest i w tiulowe przystrojona szmatki na paluszkach
jak najdalej od posadzki wije się jak wstążka liraróż, kręci lekko
piruety zgrabnie się porusza lecz samotnie bo partnera nie ma dusza
a ciało siedziało i znów gdy ucichły walca dźwięki i już dusza w ciało
wnikać miała już leciutko po cichutku się wsuwała gdy tango zabrzmiało
odrzuciła dusza włosy wyprężyła się i znów lekko stopy i ramiona leci
niby ptak w czarnych tiulach wystrojona bo ta dusza już tak ma
gdy akordeoniści grać skończyli dusza w ciało się wślizguje nagle ciało
obudzone bije raźno brawo jakieś takie odświeżone prostuje swe kończyny
wstaje po owacji hucznej i znajduje tiulu skrawek ...

autor

morgana

Napisany: 2011-10-28 Dodano: 2011-11-14 09:25:42

Ten wiersz przeczytano 722 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Monolog Klimat Wesoły Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie