Koncert Nieskończoności

Przedarłam się do Krainy Szczęścia.
Nie ma tam kropel łez, ani smutku.
Oddychałam całą sobą, by móc
się szczęściem nasycić.

Piękna to Kraina...,
Pełna barw i melodii...,
Pełna nadzieji i wiary.
Chciałabym tam już pozostać...,
Do Nieskończoności chciałabym
tam trwać.

Lecz to nie ma Kraina...
Nie mi jest dane słuchać
tego Koncertu...
Koncertu Nieskończoności sluchają
tylko bogowie..., a nie my
zwykli ludzie.

autor

Milena

Dodano: 2007-01-04 09:43:30

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie