W końcu modlitwa

"Bo widzę, że ta spowiedź - to piosenka - Dla siebie ją samego wykonuję... To też grzech - więcej grzechów nie pamiętam, Ale tego jednego - nie żałuję!" - Jacek Kaczmarski

Proszę
rozsiądź się choć raz wygodnie
w swym niebiańskim fotelu

zapomnij o ruchach planet
i płyt tektonicznych
zapomnij o tych
co wciąż zasypiają głodni
i głodni się budzą

bowiem
(wiem
jak egoistycznie brzmi
to wyznanie)
ja też jestem

nie bywam głodny
nie żyję w państwie
totalitarnym
nie jestem kaleką

mam kochającą rodzinę
myślę
czuję
wiem co to dobro
co to zło

jednak tak samo
jak głodni
zniewoleni
kalecy
samotni
obłąkani

jestem

jestem
choć nie wiem czy
(czy prawda może być
herezją?)
ty także jesteś

i choćbym podjął nadludzki
wysiłek
będę pewien jedynie tego
że jestem
a Ty zaledwie
możesz być

i obawiam się
że to
- możesz być -
jest jedyną nadzieją
której mogę się uchwycić

więc od teraz będę
się trzymał Ciebie

miłosierna
sprawiedliwa
wszechobecna

zjawo

autor

Dziadosz

Napisany: 2019-04-23 Dodano: 2019-04-23 21:32:09

Ten wiersz przeczytano 961 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie