Konie, jeziora....

W warmińsko – mazurskiej krainie, która z niepowtarzalnych,
pięknych, urzekających swym urokiem jezior słynie, gdzie
świeży wietrzyk wilgotnego poranka przynosi woń
upojną z łąk pełnych soczystej koniczyny, pasły się
piękne arabskiej rasy konie z Plękickiej stadniny.

Okolica przecudna, jezior mnóstwo wkoło, żyło tam
się spokojnie i dość wesoło. Droga, przy niej szeregiem
kilkanaście wielorodzinnych domów stało, większość
mieszkańców przy koniach pracowało .Na wzgórzu opodal
pałacyk poniemiecki biały, niby tam straszyło…

Podobno dziwne rzeczy kiedyś tam się działy, starzy
ludzie opowiadali. Wokół pałacyku sad owocowy,
wiosną drzewa cudnymi kwiatami były obsypane,
dalej wysmukłe świerki w zielone igiełki ubrane.
Z radością po alejach ,po ścieżkach się spacerowało.

Może to dziwne, ale wrażenie nieodparte się miało,
że ich gałęzie jak ręce się wyciągały, jak by
stojąc wiele lat tutaj coś do powiedzenia miały.
Poniżej stajnie, a tam piękne konie, każdy miał swój boks
rodowód na tabliczce starannie wypisany.

Pochodzenie od ogiera – ojca i od klaczy mamy.
Czyściutko w stajniach było, w oknach żółte firanki
przez które światło słoneczne się sączyło. Serce szybciej
biło, gdy na wybiegu, na popisy z gracją tych pięknych,
szlachetnych zwierząt z przyjemnością się patrzyło.

Pokonywały największe przeszkody z wdziękiem, jak by
wzbijały się w powietrze . Galopowały przez ukwiecone
łąki, a wiatr targał ich wspaniałe grzywy. Wywoływało
to zawsze mimowolne uśmiechy, jak by się pędziło
razem z nimi dalej i dalej ku nieznanej przyszłości.

Albo, gdy pod rozłożystym dębem klacz zarodowa stała,
na szeroko rozstawionych nogach, nieporadne jeszcze
źrebię do ssania mleka zachęcała. Lekko nosem
go trącała, łeb ku niemu odwróciła i z czułością
matczyną na swe dziecię źrebiątko patrzyła.

Gdy dwukołową, elegancką bryczką po leśnym dukcie
na przejażdżkę się jechało, cudny śpiew , trele leśnych
ptaków wokoło się słyszało. Balsamiczną woń
żywicy się czuło, koniki z gracją się poruszały
piękny, radosny wydawał się wtedy świat cały.

Las, łąka, okolica mieniły się w kolorach purpury
i opalu, wszystko to było tak dawno, przed wielu laty
wspominam lata młodości, wędrówki po kraju.
W sercu zbiera się kropelka goryczy, kropelka żalu,
bo wszystko piękne było, ale dawno się skończyło…..
Tessa50

Ta miejscowość istnieje do dziś, czy nadal tam są konie - nie jestem pewna, ale gdy się miało naście lat inny, cudny był wtedy świat.....Pozdrawiam wszystkich, którzy to będą czytać :))))

autor

Tessa50

Napisany: 2009-11-17 Dodano: 2009-11-17 18:40:22

Ten wiersz przeczytano 1097 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie