koniec

W mojej głowie się naplotło
Szaleństwo świata obcego
W mojej głowie się narodziło
Uwielbienie do świata jedynego
Do wszystkiego, co nie od dziś w nim mieszka
Jest twardej struktury skorupy bądź orzeszka
Jest piękne i mieszkać każdy tu może...
ślimak, który po deszczu ginie po moim butem na pewno nie w dumie i honorze
Nie pamiętam tego, choć czasami wspominam
Okoliczności, w których sie urodziłam
W których zaczęłam oddalać się od świata
A stad właściwie na nim się wzięłam?
Sama nagle tego zapragnęłam?
Stoję ze łzami w oczach przed lustrem
W mojej głowie kłębią sie myśli i zabawy z rewolwerem
I nagle zdaje sobie sprawę, ze naprawdę byłam zerem
Nic nie osiągnęłam przez lata mojej ciężkiej, lecz pracy bezowocnej
Już mnie to nie obchodzi, nie potrzebuje postękiwań Dobrzewiockiej
I chwytam go do dłoni
Przykładam do skroni
Zamykam oczy
Wycieram płynące po policzkach łzy
Naciskam spust i...
Nie ma mnie już...

autor

Mistress

Dodano: 2008-02-03 12:12:13

Ten wiersz przeczytano 636 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie