Koniec?

Stajesz przed światem a świata już nie ma,
Nic nie pomoże to co światu dałeś,
Bo błękit nieba pochłonie ta ziemia,
Po której całe swe życie stąpałeś.

Kiedyś zobaczysz kraniec tak wyraźnie,
Jak widzisz w lustrze rysy swojej twarzy,
A to jak żyjesz się nie liczy błaźnie!
Co ma się zdarzyć po prostu się zdarzy.

Potworem, świętym, katem czy ofiarą,
Kimkolwiek jesteś nieważne, nieważne!
Bo końca nie powstrzymasz swoja wiarą,
Bo końca nie powstrzymasz swoim złem ty błaźnie!

Nieważna już nienawiść ni przyjaźnie,
Czas cenne krople życia spija z ciebie,
I co się miotasz? Co się rzucasz błaźnie?
Nikt ręki czasu nie otrząśnie z siebie.

Wiara, Nadzieja, Miłość – to przepadnie
W tej konfrontacji są słowami trzema,
I jak się czujesz? Jak się czujesz błaźnie?
Stając przed światem gdy świata już nie ma?

A kiedy koniec już dobiegnie końca,
Może odkryjesz jeśli szczęście sprzyja,
Po życiu tak jak po zachodzie słońca,
Kolejne życie wschodzi - i przemija.

autor

Patrick L Sky

Napisany: 2014-07-07 Dodano: 2014-07-07 04:18:08

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie