Koniec

Ludzkości - coby przemyślała swoje postepowanie...

Nienawiść i gniew,
Słowo i śpiew.
Uczynek to grzech,
Szczęście to pech.

Myśli w zamrożonych snach,
Zgniłe ciało gorzkich kłamstw,
Władca przyodział zła łach,
Wszystkich pragnień nadszedł kres.

Zgryzota i czas,
Piekło i las.
Starania nadaremne,
Smutki bezdenne.

Życie codziennie nas łudzi,
Śmierć nadejdzie by oszukać ludzi.

Marzenia rzucone na szalę,
Człowiek tracący swą wartość.
Łódka strzaskana o falę,
Wszystkich pragnień nadszedł kres.

Dobro przeminie,
Zło nie odpłynie.
Energia nas pozostawi,
Ludzkości już nic nie zbawi.

autor

Fakolpet

Napisany: 2007-03-04 Dodano: 2007-03-10 10:00:24

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie