Koniec farsy w jednym ciele

Oprócz śmierci zadawanej z zewnątrz istnieje inna jej odmiana : bardziej wyrafinowana i bezkrwawa... ...dłuższa i śmiertelnie bolesna...

przechodzę szarą wyrytą w powietrzu drogą
a stado moich myśli zawraca przed kulistą jasnością
tam zębate ostrza maszyny przewiercają duszę Inności
zepchniętej w oczerniały kąt historii

czuję ból zadawany przez tysiące
zakrwawionych rąk jedynie słusznej sprawy
wyczerpany wysiłkiem wiecznych zmagań
z chwiejnym materialnym władcą
szukam resztką oczu ostatecznego porządku

piasek z pustkowia Nadziei wysypuje się w przepaść
milczącym lotem osiada na zimnej skale
szukam słów nakreślonych na lazurowej powłoce
przez tych którzy zdążyli zawrócić
ale znajduję tylko blade wspomnienia
silnie rozmyte przez wodę żałości

ostatnie złudne promienie przywabiają mnie
na skraj przepaści straceńców
opuszczony przez własny cień
i radujący się z chwalebnych klęsk
skulam wątłe ciało nad krawędzią
otwierając szeroko serce i duszę
zamykam usta wrogim manekinom
i wzbijam się wolno w dół........

autor

Cabal

Napisany: 1999-12-15 Dodano: 2008-05-28 14:10:42

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie