Koniec, pudełko i kilka ścieżek

Coś się skończyło
pożegnałam
zakopałam w ziemi
by żyło ale daleko
i powodowało uśmiech
jako wspomnienie

włożyłam do pudełka
kilka twarzy
stary pierścionek
korytarze i schody
szybkie kroki
i spojrzenia -
tysiące patrzących oczu
wrogich i życzliwych

moich szesnaście zim i wiosen
krzywych śladów
i zdartych butów

chcę obejrzeć się za siebie
nagle siwy starzec wyczaruwuje
nowe drogi
ścieżki pełne możliwości
inny świat
cały dla mnie
żąda zapłaty
jej wartość
jest bardzo prosta
samotność na każdej
z wszystkich tych ścieżek...

autor

biały kwiat

Dodano: 2006-06-25 20:35:18

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie