koniec życia.

Zamknięta w czterech ścianach,
opuszczona, skrzywdzona, niechciana.
W głowie myśli samobujczych wiele,
pouścił chłopak, rodzina przyjaciele.
Chora na życie i sens bycia,
szukam szchronienia i ukrycia.
(takiej izolatki dla niechcianej nastolatki)
Sięgam po żyletkę myśląc o końcu,
zapominam o wszystkim: szczęściu, miłości, słońcu.
Krew spływa po dłoni jak struga deszczu z nieba,
tak miało być, myślę, że tak trzeba.
Mniej na świecie dziwnej i nierozumianej,
chorej na życie istoty małej.
Umieram w spokoju i ciszy,
nikt mnie już nie usłyszy.
Kończe życie w krwi kałuży,
już nikt mnie nie uratuje, życia nie przdłuży...

autor

PATI

Napisany: 2007-01-05 Dodano: 2007-01-05 19:47:16

Ten wiersz przeczytano 2320 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie