Konsternacja

Utknąłem gdzieś bez wzroku,
Pomiędzy czasem a nie bytem
Pióro zatrzymało się i stygnie,
W piersi dech zapiera
Atramentowy wykrzyknik się rozlał,
Bym ruszył znów z miejsca
W miejsca nie znane.

Nie, nie będę już palił
I paznokci obgryzał…
Łykiem kawy za to delektował się będę.

Zmienić coś, naprawić by móc odpocząć?
A może zostać w tym jednym miejscu?
I myśleć o końcu…
Poddać się Erato i zasnąć.

autor

Vagirio

Napisany: 2007-02-03 Dodano: 2007-02-03 23:35:24

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie