kormoran...

jednym muśnięciem skrzydła
chłodzi mą twarz lekkim powiewem...
czarny kormoran odlatujący w nieznane...
czy możesz mnie zabrać ze sobą?
ponieść na skrzydłach w bezkres...
polecimy nocami, ręką zachaczę o gwiazdy...
posypią się życzenia, każdy doczeka ich spełnienia...
tam daleko dolecimy do pierwotnego źródła u którego woda jest zawsze czysta, nieskazitelna...
zanurzam rękę w źródle, me ciało przechodzi oaza ukojenia..
odwracam głowę już go nie ma...
odleciał..
zasłonił wszystko..
czarnymi skrzydłami przebił niebo,
zaczęło świtać...

autor

anioleczek2005

Napisany: 2006-07-21 Dodano: 2006-07-21 20:21:30

Ten wiersz przeczytano 1294 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie