Korzynie
Tam w Grabowinie pod lasym,
Kaj kedyś był moj dom,
Choć to juz downe som czasy,
Jo serce swoji tam mom.
Jak w łożku leża w nocy,
To widza tam tyn świat,
Zamykom yno oczy,
O Grabowinie tyj śnia.
Czas tak wartko nom płynie
I dziynnie "nowe" nas woło,
Ale tam som moji korzynie
I nic ich wyrwać niy zdoło.
Moga być fest bogaty,
Abo o suchym żyć chlebie,
To, coch przeżył przed laty,
Zostawia dycko dlo siebie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.