Kosmiczne oczekiwanie
za błękitem nieba kryje się
dosyć często oczekiwanie
sprowadzone z kosmicznych alei
na granicę atmosferyczną
pewnie spływa z gwiezdnych okręgów
zawieszonych w próżni niebycie
tęsknie ślących swe światło ludziom
księżyc milczy i tylko odbija
cudze blaski niczym lustrzana
gładka tafla pozbawiona dna
zawieszona na prostej ścianie
nadprzestrzeni nieokiełznanej
autor
Evella
Dodano: 2009-02-04 22:56:39
Ten wiersz przeczytano 771 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.