Koszmar małego ptaszka

Ludzie odbierją nam to co kochamy najbardziej:

Szczęśliwy latał co dzień blisko strumyka.
Mogłam go ujrzeć jak siadał na kamykach.
Jasno błękitny miał kolorek
I zawsze wspanialy humorek.
Czuł się tak bardzo wolny,
Szczęście i radość mu sprzyjały,
Lecz tak jak i moje- kiedyś skończyć się musiały...
Ujrzałam go leżącego na ziemi gorącej od słońca promieni...
Spojrzałam mu w oczy, z których wypłynęła jedna łza...
Była tak przejrzysta i smutna...
Jego wzrok przyprawił mnie o mały dreszcz,
A wtedy z nieba spadł deszcz...
Tak się skończyło życie konającego ptaszka.
Źli ludzie odebrali mu to co najbardziej kochał-
Zabrali mu wolność...

milość, przyjaźń życie i wolność...

autor

Zraniona

Napisany: 2006-02-05 Dodano: 2006-04-13 10:31:48

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie