Koszmar mglistej nocy

Śmierć chroni od miłości, a miłość od śmierci...

Czasem boję się iść spać
odpłynąć w bezkresną dal
poddać się ogarniającym sennym marzeniom.
I choć boje się, uciekam w nie
i czuje ulgę- jestem w raju
tam gdzie nigdy nie zachodzi słońce
a zakochani idą parkiem trzymając się za ręce
w pachnącym wiosną maju.

* * * * * * * * *

I nagle pojawia się koszmar senny
kwiecisty, słoneczny maj
zmienia się w mglisty mrok jesienny...
Idzie burza!
Zakochani nie patrzą na siebie...
Na ich twarzach maluje się grymas bólu i cierpienia
coraz częściej widać błyski na niebie
on wyciąga z kieszeni nóż,
ją ogarnia trwoga i widzi obraz potępienia...
Pyta go- Musimy?
On odpowiada- No cóż...
Tak bywa... Nie ma już odwrotu...
To koniec!

* * * * * * * * *

W jesiennej mglistej nocy
idą środkiem parku zakochani
nie mówią nic, trzymają się za ręce,
po których strugami leje się krew.
Kapie na ziemię, która wchłania ją namiętnie...
Jak to możliwe?
I dopiero po chwili dostrzegam,
że za nimi nie snuje się żaden cień
a oni - rozpływają się we mgle....

* * * * * * * * *

Budzę się z krzykiem
i czuje przyspieszone serca bicie.
Biorę długopis do ręki, piszę i zastanawiam się
czy miłość idzie w parze z cierpieniem?
Zawsze...
Przez cale życie...

...mors ultima linea rerum...

autor

Obłąkana poetka

Napisany: 2006-04-08 Dodano: 2007-07-16 20:35:53

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie