KoT

Czarny, szpetny kot u drzwi mych stanął
– jeden z tysięcy w tej plugawej dzielnicy –
Grzbiet swój do głaskania wygiął
Jak do batów ongiś plecy wyciągali grzesznicy

Pytam się więc grzecznie: „ – Czego kocie?
– Czego oczekujesz po tej nocnej wycieczce?”

Wyciągnąłem tedy rękę od niechcenia
Nakarmienie go nawet mi do głowy przyszło
Wtem oczy straszne ja dojrzałem jego
Było w nich coś ze śmierci, coś co unicestwia!

Pytam się więc z rezerwą, statecznie:
„ – Czego oczekujesz kocie po tej później wycieczce?”

Począłem różne fakty łączyć ze sobą
Szczury, na przykład, spać mi nie dawały
Teraz nie słychać ich za drzwiami, za zasłoną
Kocie – czy to czasami nie twoje czary-mary?

Pytam się więc jego ostatecznie:
„ – Czego oczekujesz po tej twojej wycieczce?”

Szpetota uzewnętrzniona ukryła jego zamiar
Który jasnym, białym się teraz wydaje
Kończmy więc ten bal, ten karnawał
Nim nas dzień tak jak posągi zastanie

Gotowy już jestem w duszy swej zwierzęcej
Modlitwę więc mówię, mamrocząc
Mówię do siebie „nigdy więcej”
Szkoda, ale odjeżdża mój życia pociąg

Wtem coś dziwnego się dzieje
Oczy jego odchodzą w zapomnienie!

Zwykłym kot się staje
Mija groza, ulga nastaje…

Głaszczę więc go z duszą na ramieniu:
„Kocie, proszę cię, pozostań taki
Pozostań w swoim czarnym, szpetnym istnieniu”

autor

Poukładany

Napisany: 2018-02-16 Dodano: 2018-02-16 01:43:27

Ten wiersz przeczytano 1015 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie