KOTKA

Byla sobie raz Kotka,
na pozor pelna radosci.
Zawsze skora do spotkan,
lecz inna w rzeczywistosci.

Mimo rzadkiej urody,
jej oczy smutne byly.
Braklo w nich pelnej swobody,
cos w glebi swej kryly.

Z natury nieufna i dzika,
z sercem jak ogien goracym.
Do milosci tesknila slowika,
lecz napotkala wzrok drwiacy.

Pewnej jesiennej nocy
wpadla w gleboki dolek.
Bojac sie wezwac pomocy,
sciskala marzen tobolek.

Nagle w swietle ksiezyca
ujrzala obca lwia glowe,
ktora zgubiony wzrok rzuca.
Czyzby znalazla druga polowe?

Ozwal sie glos jak aksamit:
"Nie boj sie, sprobuj zaufac".
Z wahaniem dala mu lapke swoja.
Lew wydobyl ja z tych mrokow.

Lecz jak zycie to skonczy,
tego nikt nie odgadnie.
Moze w jedno polaczy,
a moze wszystko przepadnie!

autor

NATTCA

Napisany: 1996-12-01 Dodano: 2006-09-13 07:05:50

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie