Krąg Dnia czyli rozważanie nad...

Dinozaury odeszły
Pragnę być ziarnkiem piasku bitumicznego
Poczuć delikatną dłoń Odkrywcy
Lecz zamiast tego mogę być również kroplą wiosennego deszczu
Wiosenny deszcz pada zawsze prosto
I wiem,że mnie nie okłamie i nie zwiedzie
Spoglądam więc na kraniec horyzontu
Horyzontem mym są stopy złączone
A oczy zmęczone morzem przekrwione
I sól w kącikach miejsc czasem zaznaczonych
Kruszy się i wyniszcza odwieczny krąg dnia
I wiruję bezszelestnie
By pielęgnować w Tobie cichość zła
Dlatego ukrzyżowałem na swym krzyżu swój ból
Nie schylam się
Kruszy się kręgosłup
Czy donoszę życie do jutra?
Kuloodporna fotogeniczność dnia
Nieudzwigniety kolor nieba
A figury woskowe wzbogacają potajemnie uran
Dlatego mając stopy pełzam
Schowam Cię w nieobecnym oddechu pocałunku
Kazdy krok trudniejszy
Z kazdym pokorniejszy
Oto nieprzeoczona cnota
Trumienne kształty pełne trywialnego błota...

autor

DANEK

Napisany: 2005-05-22 Dodano: 2005-05-22 10:34:57

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie