Krąg zdarzeń

Widziałem wtedy w oknie bladą jasność miesiąca,
przez nagie szkielety drzew spoza chmur dochodzącą.
Już po zmroku, znienacka, spadła na mnie ta dusza.
Wprost na głowę, ramiona, więc przestałem się ruszać,
skryty jej baldachimem. Przycupnąłem spokojnie,
czując, widząc, słuchając, podczas kiedy dostojnie,
z jakimś wdziękiem i gracją, spłynęła na podłogę.
"Byłem hejterem" - drgnęła, wypełniając dom chłodem.

"Hejtowałem, kłamałem i puszczałem fejk-niusy.
Robiłem wredne żarty, oszustwa i psikusy"
Przykro mi się zrobiło, zacząłem chrząkać, kasłać.
A ona znów zaczęła (w ciemności - lampka zgasła):
"Patrz, będę potępiona, już na wieczność skazana,
chyba, że ..." - tu przerwała, blada, rozdygotana.
Głucha cisza zapadła, więc przerwałem milczenie:
„Chyba, że co, nieszczęsna?” – spytałem, tłumiąc drżenie.

„Mam jeszcze jedną szansę, aby spełnić pokutę!
Dostałem ją, ostatnią …” – znów przerwa (w głosie smutek).
"Mam rozerwać krąg zdarzeń, by nie rządził już w necie
szatan i jego świta! Trzeba, by w cyberświecie,
na blogach, forach, fejsach panowała kultura,
przyjaźń, miłość, uprzejmość. By nienawiści góra
została zakopana, wytępiona, zburzona!”
Zapłakała duszyczka, przerażona, wzruszona.

Ja także się wzruszyłem, bo zdałem sobie sprawę,
jak niebotycznie trudne zlecenie czeka zjawę.
„Cóż więc chciałabyś zrobić znów na ten świat spuszczona?
Chcesz o coś ludzi prosić, do kultury przekonać?
Przecież to niemożliwe!” – wykrzyczałem od serca.
„Wiem, że to beznadziejne, bo ludzkość jest krwiożercza”
- rzekła dusza spokojnie. „Tym trudniejsze zadanie,
żem zawsze był radykał. Mam teraz zmienić zdanie!?”

Nawet bojąc się kary nie porzucił przekonań:
„Nie, nigdy! Mogę cierpieć, w ogniu piekielnym konać,
lecz nie zaprę się siebie, nie zdradzę swych poglądów."
Wciąż wierzył w swoje racje, wręcz kpiąc z boskiego sądu:
"Znam dobrze się na ludziach, lepiej niż tamci w niebie!
Człowiek woli hejtować, diabła gościć u siebie,
niż się poddać i nagiąć do kazań i przykazań."
Nie zdziwiłem się, znając wyniki jakichś badań.

"Okej, dobra" - spytałem - "co będzie z tobą dalej?
Chcesz iść szukać hejterów, których niemało wcale?"
"Znajdę sobie podobnych" - odparł po krótkiej chwili
"co będą chcieli słuchać, by chamstwo poskromili.
Może zdołam przekonać, gdy powiem o swym losie.
Wolę odkupić winy niż gnić w piekła kosmosie."
I dusza odpłynęła w stronę światła Księżyca.
Usłyszałem mocny grzmot, zaczęła się śnieżyca.

Długo nie mogłem zasnąć, pełen pytań i wrażeń.
Czy miała dusza szanse, aby przerwać krąg zdarzeń
i nie skończyć gdzieś w piekle, ostrzec innych hejterów?
Czy szatan da się odciąć od nienawiści steru?

autor

Janusz Krzysztof

Napisany: 2018-10-24 Dodano: 2018-10-24 20:53:27

Ten wiersz przeczytano 1072 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie