KRAINA BEZ LĘKÓW

chciałabym obiec świat
i czuć spokoj we wnątrz
chciałabym by każy był jak brat
oderwać się biegnąc i biegnąc

poprzez krainy
przestrzeń i czas
wejść w najgębsze ruiny
nie bać się was

krzyczeć w samym cetrum miasta
wolna niczym ptak
w nocy szybować po niebie jak spadająca gwiazda
w słońcu czerwienić się jak mak

wierzyć pustym słowom
nadzieja?
czy będąc wdową
czy to będę nadal ja?

...pojdę gdzieś gdzie nie ma łez tam wolność jest...

autor

Dorka

Napisany: 2005-09-26 Dodano: 2005-09-26 22:51:49

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Sylabiczny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie