kraina cienia
mrokiem mrok wzywamy
tańczy obok mgieł welonem
rozpostartym nad burością
zimnem podrażnia niezagojone
zadrapania czyjegoś osądu
mrokiem mrok wzywamy
tańczy obok mgieł welonem
rozpostartym nad burością
zimnem podrażnia niezagojone
zadrapania czyjegoś osądu
Komentarze (12)
kraina cienia w twojej miniaturze płonie - może nie
warto rozdrapywać starych ran niech sie zabliźnią
Lubie mroczne ukryte wiersze.
Lubie ten pomruk znaczeń.
Bardzo legendarnie :)
Pozdrawiam :)
Lepiej nie rozdrapywać starych ran.POzdrawiam+++
dobra,mądra miniaturka, stare prawdy w Twoim wydaniu,
plus +
Ciężko i długo się goją zadrapania osądu:)Pozdrawiam
Tak mrokiem mrok wzywamy... rzeczywistość
Chciałoby się nie poddawać osądom,
ale bolą gdy na duszy siądą!
Pozdrawiam!
Życie stawia przed nami różne zadania i nie zawsze
jest takie jakiego byśmy sobie życzyli. Czasami nawet
jest tak jak piszesz krainą cienia. Pozdrawiam:)
Nareszcie coś orginalnego. Faaajnie.
Zaiste nastrój mroczny dobrze przedstawiony w wierszu;
udana miniaturka.
..... + ..... Ból przemówił...serca
Niesłuszne osądy są chyba najbardziej bolesne. Mroczne
myśli nocą pisane.