Kraina dobra

Żyć w prawdzie, po drodze zostawiamy kłamstwa
fałsz i pogardę
Machamy na nie ręką jako zbyteczne
a to za nami ciągle się wlecze wiecznie

I lustra kłamią bo widzimy tylko swoje oczy
a gdzie nasze sumienie, ono za nami ciągle kroczy

W przestrzeni tak odległej jak kosmos
prędzej można zgubić prawdę
bo ona zawsze jest mała
ale nigdy to co niedobre, nie chce się oddalać

Dalekie są krainy gdzie szukamy dobra i prawdy
po drodze tyle kamieni, ostrych, wiele, osób zajadłych
Jak posiądź prawdę i dobro na zawsze
tak by przy nas stało nierozłącznie
skoro wokoło zbiera się tłum by walczyć z nami tłumnie

Wiemy ze daleka jest kraina dobra
szukamy ją najczęściej na skróty
nie warta tego, zedrzemy tylko buty

Żyć nam przyjdzie w dni pogodne i słotne
szukamy dobra i prawdy, po drodze jesteśmy psotni
dokuczamy tak jak nam inni dokuczają
a wszyscy chcemy żyć tak naprawdę jak w raju

Gdzieś na rogatkach miasta stoi samotna prawda
nikt jej nie pragnie , jej droga , to cierni łaska.
Gdzieś w galaktyce fruwają wyrzucone samotne kamienie
tak my odrzucamy prawdę
żyjąc, sumieniem
które często jest naszym zaćmieniem

Pochylamy się na mogiłami naszych antenatów
Jak oni żyli , czy byli przykładni , jak nas wychowali
Pali się płomyk, rozświetla wnętrze dopóty nie zgaśnie
Refleksja, czy żyjemy w prawdzie,
jaka odpowiedź, no właśnie.

Autor:slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2011-05-07 Dodano: 2011-07-04 05:49:35

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie