Kraina potłuczonych luster

Idąc przez życie widzę ludzi nieznajome twarze
Ich oczy jak u lalek bez emocji, puste
Kolejny dzień, kolejna kartka z kalendarza
Taki jest ten świat - Kraina potłuczonych luster

Czasem się zastanawiam czy nie sprzedać duszy swej
Gdy stąpam po tym potłuczonym szkle
Jednak życie to gra, którą wygrać muszę
Jeszcze za wcześnie by oddać diabłu duszę

Jak lunatyk stąpam w świecie luster
Słysząc wciąż ludzi słowa puste
Duszę mą ranią te słowa
Bo ciężka i ostra jest ich mowa..

autor

Lilka

Napisany: 2013-06-12 Dodano: 2013-06-12 07:03:17

Ten wiersz przeczytano 789 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie