Kraina zwana - W u l k a n i a

Trzy linijki tego tekstu - tyle mi wystarczyło, by
wyrobić sobie opinię wiążącą opinię o reszcie. Tekst
prozatorski, forma niedopracowana, a technika?...Hmm
właściwie jaka technika?
Przykro mi - ale uważam, że nie powinien Pan pisać.
Tak będzie lepiej dla wszystkich, Łącznie z Panem!
Teraz poczytam komentarze pot utworem.
Bo w świetle prawa to utwór...

Wtajemniczenie wyrażone i udowodnione trzema
zieleniznami uznaję i plus dodaję.

Ale bzdury. Autorzy tych słodkich komentarzy pod tym
tekstem powinni się wstydzić.

przypomniała mi się pewna górska wędrówka :)

witaj Kazapku, ale na fantazjowałeś.
Choć to dobrze świadczy o twojej wyobraźni.
nie wszystko jest to możliwe w realiach.
w bajce, kto wie? mimo wszystko napracowałeś się nad
wierszem. wiele fragmentów może się podobać. ale
lepiej
wychodzą Ci inne tematy.
pozdrawiam serdecznie.

Powtarzać tego co napisał p.Komnen czy Vick Thor nie
ma raczej sensu,to co napisałes nie jest" przygoda"
tylko raczej bajką która chciałes nasladowac Harry
Potera,ale nie wyszło,jakos trudno sobie wyobrazic by
w poblizu wulkanów były jaskinie,chyba rozlana lawa
która zastyga,ale jak piszesz omijał bulgocące
gejzery,to jest poprostu smieszne i ta mieszanina
siarki...czy to był człowiek czy może jakis robot,bo
wątpie by ktoś był wstanie łazic pomiędzy
gejzerami,...ale jak zwykle patetycznie i infaltylnie
i nieprzemyslane to co piszesz

dla nieznających się na poezji, dla ludzi prostych
dobra proza, nie każdy potrafi tak dokładnie
analizować, może faktycznie w kilku wersach przydałaby
się poprawa, ale któż to widzi? tylko
nieliczni...ciekawa opowiastka

Po raz kolejny, jak przystało na rasowego grafomana,
p. Karol stworzył opowieść infantylną, przegadaną i
niedorobioną. Pisanie tak długich
„wierszy” – a nie jest to wiersz,
ale bezsensownie pocięty „enterami”
kawałek kiepskiej prozy - wymaga jednak choćby
odrobiny obycia w języku polskim i talentu – ani
jednego, ani drugiego Pan nie posiada. Z uporem
maniaka tworzy Pan pustosłowia: „jak przystało
na wędrowca” – hm, a to taka oczywistość?,
„odnaleźć drogę prowadzącą do celu”
– jakiego celu? kolejny raz pustkę myślową
ukrywa Pan pod płaszczykiem enigmy, tajemnicy, ale owe
„cele”, „nieosiągalne” itp.
itd., które mnoży Pan w swoich „utworach”
nic nie znaczą.
-- kolejny problem to nieznajomość składni i związków
frazeologicznych, nie mam tu na myśli niczego
nadzwyczajnego – Pan po prostu nie ma pojęcia o
odmianie wyrazów przez przypadki, o rządzie
czasowników (czyli na jakie pytania odpowiadają, jak
się łączą z innymi wyrazami). Oto przykład nr 1:
„powietrze przesiąknięte/oparami siarki/tworzyły
na błękicie
żółte ciężkie chmury” – analiza tego
zdania w tej formie zapisu pokazuje Pańską totalną
niewiedzę językową! w dodatku jest Pan ponoć
Polakiem!? Zaczynam w to wątpić, bo jeśli nie jest Pan
cudzoziemcem, to ociera się Pan o analfabetyzm wtórny.
Sens tego zdania jest w Pana wykonaniu taki:
„powietrze – które było przesiąknięte
oparami siarki – tworzyły – ciężkie
chmury”. Bzduuura!!!! Wstyd! Prawidłowy szyk
tego zdania mógłby być np. taki: „Opary siarki,
którymi było przesiąknięte powietrze, tworzyły ciężkie
chmury”. Hańbi się Pan tego rodzaju błędami w
prawie każdym wierszu. ---Kolejne przykłady bełkotu i
błędów: „ociężały w trudzie pokonywał
nieprzychylne strony” – co to znaczy
„ociężały w trudzie”? nic, to bełkot. Jak
można pokonywać „nieprzychylne strony”? co
to jest „nieprzychylna strona” ?
nieprzychylne , to może być co najwyżej środowisko
życia, a nie strona. –„zręcznie omijaj
bulgocące gejzery” – a skąd się tu wziął
ten tryb czasownika? Wie Pan co to tryb i czas?
Wątpię, tym bardziej, że reszta narracji jest w czasie
przeszłym. --- a teraz przykład jak rezygnacja z
interpunkcji, bo uświadomiono Panu na beju, że nie ma
pan o niej pojęcia, powoduje, iż autor bełkocze
jeszcze bardziej: „piekący ból w gardle skracał
oddech/zaciskał klamrą płuca /tracił powoli
przytomność” - tego rodzaju kaleka konstrukcja
wypowiedzi powoduje, że sens jest taki: „piekący
ból, który skracał oddech (komu?) i zaciskał płuca
(komu?) tracił przytomność” - ból tracił
przytomność? Bełkot panie, bełkot! --- a tu przykład
nieznajomości słów, po raz kolejny, których Pan używa:
„kiedy niespodziewanie jak w amoku ujrzał w
oddali potężne głazy” - słowo
„amok” oznacza tyle, co „oszaleć z
gniewu” , kto Panu wpadł w szał? Krasnoludki?
Duszki? Bzdury Pan plecie, czas kupić słownik
Kopalińskiego i sprawdzać znaczenia słów.
---mógłbym pastwić się nad tym „utforem”
dalej, ale po co? Szokują mnie komentarze pochwalne
pod tym pseudowierszem, zakalcem językowym,
szczególnie Anny, sotka, Andrzeja Trzebickiego. To też
wstyd. Oj wstyd.

a może by tak zakończenie drugie dopisać ; jestem jam
i dajcie głosiki na jamjaja , bo was wilgocią zarażę i
wyrzucę z mojego wnętrza.

hmmm... mroczna ta przygoda, pełna udręki i samotnego
zmagania się ze światem

pięknie namalowane słowem
pozdrawiam

Witaj kazapie. Twoja malownicza opowieść bardzo
wciągnęła mnie przy czytaniu. Wszystkie te słowa
tworzą treść, która maluje w wyobraźni ciekawy obraz
opisywanej krainy. Osobiście mi się podoba bowiem
lubię takie teksty. Pozdrawiam:)

Karolu - twoja wyobraźnia poraża! Posypię sobie głowę
popiołami z Wulkanii i poddam się wulkanizacji opon
mózgowych, bo bieżniki mi się całkiem wytarły od
ciągłego hamowania emocji, a są bestie
wysokoprężne!Namalował bym ten obraz, wg sugestii p.
Trzebnickiego, ale nie mam tak gigantycznego płótna.
Wyrażam głęboki podziw. Karolu dla twojej
konsekwencji.Trzeba mieć ogromnie silną wolę by pisać
od tylu lat tak samo.

Dłuuugi, dluuugi wiersz i choć takie jakoś mnie
zazwyczaj przerażają to miło się czytało. ;)

Ciekawy zapis, pan Andrzej ma rację:) Pozdrawiam
Autora.