Kraj*łez*jest*taki*tajemniczy*

wędrówka łzy...
i nim powstła z uczuć mieszanki
kłuje w oku, niby sopelką lodu była

topnieje...

stworzona, by przebyć drogę krótką
uwolnić z serca smutek
powiek wspomnieniami zmoczyć tęsknotę

z oka kącika wylać żal...stoczyć się po policzku
i choć na chwil kilka, pozostawiając ślad ulgi

...nim wyschnie

umiera na drżących ustach, by zmusić mnie
do wyszeptania czegoś słonego

Jaki by nie był powód łez, w końcu i tak trzeba wytrzeć nos.

autor

N!KA

Napisany: 2007-08-19 Dodano: 2007-08-19 13:11:13

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie