krajobraz u schyłku

Piękny obraz przemijania.
Ech, te Twoje metafory...
Potrafisz, amnezjo :)

Niezwykle ciekawie utkany... Kłaniam się'D

Piękny wiersz ubrany w wyjątkowo ciekawe metafory,
moją faworytką jest pierwsza, pozdrawiam:)

delikatny,liryczny,piękny wiersz
tyle tu cudnych słów,nie banalnych metafor
nie sposób przejść obok niego obojętnie
pozdrawiam

niebo nie tylko zmarszczone ale zapłakane stoi
deszczem:)

Bolesławie, cieszę się, że nie zrezygnowałeś. Bądź!!

Witam miło i bardzo przyjaźnie .Dziękuję za odwiedziny
u mnie .Zmieniłem nick,ale pozostanę i pozostałem,tym
którym jestem ,czyli Bolesławem.Mam trudno sci z
zalogowaniem się na moje pierwsze konto ,pomimo
interwencji u pana Jana,miałem zrezygnować i chyba to
zrobię,pozdrawiam serdecznie ,pózniej

gasna wyczerpane studnie.....ladne

Piękny przekaz. Cieplutko pozdrawiam

Ładnie mataforyczny wiersz. Dla mnie szczególnie to:
"zwiędłe nici babiego lata
kokonią się czepiając wspomnień" Pozdrawiam. :)

biel refleksji ukazuje zupełnie nieznany obraz - jakby
po drugiej stronie - i wspomnienia
pozdrawiam

Pięknie, metaforycznie z ciepłym odniesieniem do
przemijania...a galeria westchnień niech będzie pełna
tych zachwyconych:)

Witaj amnezjo, po chwilowej nieobecności. To i ja
dołączę do komentarza karata. Jego mądre slowa wiele
znaczą. Pozdrawiam

Każdy wiek ma w sobie swój urok, należy go tylko
dostrzec i docenić.

Piękne metafory, bardzo ciekawy przekaz i ujęcie
tematu starzenia się i przemijania.
Oby nasza galeria westchnień była pełna samych dobrych
wspomnień.
Pozdrawiam serdecznie :)