Kraju mój...
Tak marzyłem o rodzinie,
Stworzyć wymarzony raj.
Gdzie już szczęście nie zaginie,
Pomyliłem jednak kraj.
Ja na świat się nie prosiłem,
Tylko los tak chyba chciał.
Ale przecież prawdą żyłem,
Kraj, co inne jednak dał.
Budowałem coś od nowa,
Bo wierzyłem w szczery gest.
Po cóż miałem się buntować,
Widać, jaki kraj dziś jest.
Są mądrzejsi, są podziały,
Każdy toczy jakiś bój.
W środku człowiek tkwi zgorzkniały,
Kraju głupi, kraju mój…
autor
Grand
Dodano: 2013-11-13 05:26:13
Ten wiersz przeczytano 760 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Kraju kochany, czemuś tak głupi!
Ciebie chcą zniszczyć, każdy coś łupi
Chociaż żyć ciężko, trzeba to przyznać
Tu nasze miejsce, nasza Ojczyzna.
Pozdrawiam.
Mocne i puenta mi bliska. Pozdrawiam :)
Ten nasz kraj dziwnym się stał.
Rzeczywistość okazała się gorzką pigułką, lecz nie ma
wyboru codziennie rano trzeba ją przełknąć.