Krakanie
Zawroniło się nagle niebo
popielami i wrzosami rozmazane
krzykiem wrzawą jazgotem i cieniem
napłynęło potężną falą
Zawroniły się łąki i pola
czarnych istnień zgraja i zgiełk
Owocują topole i brzozy
obfitością rozgadanych serc
Noc zbudzona jazgotem patrzy na mnie
Dokąd idziesz człowieku? Pyta cień
a ja patrzę na światła na drodze
gdzieś prowadzą
musi być cel
autor
zielonaDana
Dodano: 2019-11-08 16:42:24
Ten wiersz przeczytano 1658 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Wrony opanowały jesień. Najbardziej lubią stare
topole. Kłócą sie . Wiosną tez harmider o gniazda.
Dobry wiersz i puenta, pozdrawiam.
nie kracz, bo wykraczesz; świetny , refleksyjny
wiersz* pozdrawiam
Skłaniasz czytelnika do refleksji nad istotą życia.
Podobno życie jest z góry zapisane i gdziekolwiek
podążymy to zawsze osiągniemy jakiś cel, nie zawsze
oczywiście zamierzony.
Pozdrawiam Dano:)
Marek
Musi jeest ;)
Jak obrazowo, totalnie mój klimat, pięknie
ta pora roku jest "rozkrakana" dziobem krukowatych :)
ładnie :) pozdrawiam
A mówi się, że kiedy wejdziesz między wrony to...
Życzę dobrego wieczoru :)
"coś być musi do cholery za zakrętem" ;)
- bardzo ładna puenta.
Świetny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Super! - oryginalne spojrznenie - nie tle na znany
temat, bo rzadko chyba poruszane wronie przeloty i
noclegi - ale wlasnie uchwycenie znanego wszystkim
zjawiska. Jazgotliwe wrony - okazuja się społecznościa
,co niby jest oczywiste - a rzadko w kulturze
poruszane. - No i refleksyjne zakonczenie - z
optymzmem opartymo przekonanie bedące chyba na pól
domniemaniem, a na pól - wynkającym jedynie z
przyrodonej nam nadziei.
Bardzo dobry i oryginalny obrazek poetycki -
przyrodniczo-refleksyjny.
Serdeczności Danusiu:)
Czyli zasadniczo to tak dość na czasie.
Dobry refleksyjny wiersz.
Bardzo dobry wiersz z refleksją i optymistyczną puentą
:)
Jesienią chyba niebo bardziej wronieje...
Wiersz jak dla mnie super,
końcówka wiersza też dobra do zastanowienia i jednak
msz optymistyczna.
Dobrego wieczoru życzę :)