Krawiec...

dla wszystkich ,którzy mnie znają ,a we mnie nie wierzą...

Pękły już szwy na ostatnim krawacie,
Skończyła się nić z potrzebnym kolorem,
Od krwi przelanej plamy na szmacie,
I film przed oczyma z nieznanym lektorem.

Niby tak pędzę ,a jednak stoję,
Każdej nocy śnią mi śię grzechy moje.
Zniszczyłem rzezbę ,którą sam wykonałem,
Spaliłem dom ,który sam budowałem,
Zawiodłem przyjaciół ,których sam wybrałem,
Straciłem kobietę ,którą tak KOCHAŁEM!!!

Ale poezja pozwala mi żyć,
Porwany krawat do kupy zszyć
Wyprać szmatę w kolorze czerwonym,
Zbudować dom w gruzie zniszczonym,
Zrozumieć film z nieznanym lektorem,
Powrócić do przyjaciół ze zdobytym HONOREM!!!

autor

kopiko

Dodano: 2008-08-06 10:52:59

Ten wiersz przeczytano 632 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie