Kredens wojenny

Kredens szeroki Rzeźbiony
bruzdami czasu i cierpienia
Dąb ciemny co podzielił się między
kredensy i trumny
Kredens zamknięty skryty
by uchować tajemnice niedawna
By zatrzymać strumienie czerwonych łez
zbyt przelanych

Są w nim różne różności
stare zdjęcia ze zbyt nagle przeszłymi twarzami
koronki na przemian z mundurem
dziurawym i mokrym od bólu
i ptaki malowane odarte z piór

Krzyże z epitafium walecznym
pasemka włosów ściętych
jak ścięte głowy w błocie rowu
i kwiaty zeschnięte
co pachną już tylko krwią
Kredensie stary co chciałbyś skrzypieć
i snuć nici tajemnic do ciekawych uszu
Kto z wolna otworzy twe czarne podwoje
Są zbyt ciemne wciąż
i zbyt czerwone Nie ma już
ani rąk by otworzyć
ani uszu by usłyszeć

Z podziękowaniem dla Arthura Rimbaud

autor

mwmotylek

Napisany: 2007-04-18 Dodano: 2008-05-07 17:39:43

Ten wiersz przeczytano 809 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie