kręgi

Czasem z pustynnej niepewności
wyłaniają się obrazy nieszczęścia.
poszarpane chmury zakrywają zmarszczki słońca,
dawne pocałunki znikają w rękawach wspomnień.

zatoczyłam piękny krąg.
cykliczne uniesienie spotkało się znów z bezradną bezsennością.
poduszki pełne piasku.
kołdry bogate w kamienie.
niby dwa końce
albo dwa początki u schyłku dnia mojego bedę tym samym
feralną myślą o wczoraj.

dotyk zapewnia piękno,
szczęśliwość nienarodzonego drozda w ciepłym gnieździe.
dotyk zamienia okręgi w linie, maluje nimi niebo, wiąże gwiazdy i przyciaga je do ziemi.
ciepło dotyku staje w centrum kręgu,
odwraca się ku każdemu zakątkowi cierpiącej samotność duszy,
ku każdej komórce mojego ciała, napawając osłabłe atomy nowymi wizjami.

zatoczyłam piękny krąg.
wszystkie linie zbiegły się w moim wnętrzu.
przeszyły marzenia, podziurawiły uczucia, zniesmaczyły zmysły, przytłoczyły emocje.

z pustynnej niepewności nie wyłoni się już nic.
obrazy ulatują na sznurach ponad rozwichrzone włosy.
z tej ciszy nie urodzi sie już nic.

autor

piktografia

Napisany: 2006-02-07 Dodano: 2006-02-11 11:34:01

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie