Kręgi czasu
zatacza kręgi stale czas
mieszając ludzi i wspomnienia
zostawia ślady w każdym z nas
niby przypadkiem ,od niechcenia...
spadały liście kolorowe
i padał już niejeden śnieg...
słońce pieściło moją głowę
to przecież rzeczy zwykły bieg
dotykam dłonią twojej twarzy
na której teraz zręby lat
źrenic radość wciąż ta sama
i tamto lato ,tamten sad...
szansę znowu daje los
zapleść warkoczy przyjazną nić
i słyszę znów znajomy głos...
więc proszę za mną idź...
Komentarze (5)
Alleluja (:
barzo ładny refleksyjny ....wspomnienia zawsze są
piękne ;-)
pozdrawiam życząc Wesołych Świąt Wielkanocnych:-)
Bardzo ciekawa refleksja.
Pięknie poprowadzona myśl, rytm gdzieś się zagubił.
To pięknie gdy lato życia
jest równie barwne jak jego
wiosna, a przecież jeszcze
czeka jesień złota. Uroczy wiersz.
Zdrowych świąt Lidko:}