W kręgu ideałów

"W kręgu ideałów".
05.02.2016r. piątek 15:45:00

W kręgu ideałów
Się obracam,
Przynajmniej tak mi się wydaje.
Próbuję do tych ideałów się wznosić,
Ale upadam i wszelki sens traci barwy,
A naśladowanie dobrych wzorów
To najwyższa cnota.

Dlatego już teraz wstaję i mam dosyć,
Bo nabieram niechęci do dalszej egzystencji.
Jednak tylko częściowo,
Gdy skutki pewnych posunięć
Płodzą z wydziaranego dziewictwa
Pierścień nieposłuszeństwa.

W krainie ideałów
Zakolczykowane podniety
Bywają spakowane w tajnym pliku
Bez pinu i bez puku.
A to, co zapiszę piórem na kolanie
Powędruj w eter bez szwanku
I bez egoistycznego wąsko myślenia.

A to wszystko, co natchnie
Głębokie, ludzkie uczucia
Powinno być zawarte w kilku apostrofach,
Bo bez pomruków można
Poznać deszcz muzyki
I muzykę w deszczu,
Która uczy rozdzierać ludzkie ja
I nikt poza.

W krainie ideałów
Serce rozdziera latający ogród EDEN.

autor

AMOR1988

Napisany: 2016-02-05 Dodano: 2016-02-09 13:08:22

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie