Kres naszej wędrówki
Ostatnie millenium nadeszło
pokryje pył wkrótce marzenia
rozsypie szczątki skruszałe
da Ziemi znowu wytchnienia.
Któż po nas łzy będzie ronił
gdy ludzkość cicho odpłynie
czy Gaja przyjmie swe dzieci
by schronić w smutku krainie.
Pozwoli wrócić po wiekach
dotykiem musnąć przyrody
zachłysnąń czystym powietrzem
zaczerpnąć rzeźwiącej wody.
autor
Helios
Dodano: 2010-08-15 01:02:13
Ten wiersz przeczytano 691 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
czas aby ziemia miała oddech wiersz mroczną wizję
nakreśla,że tylko wtedy gdy wszystko będzie pogrzebane
aby się odrodziła Wiersz ma nerw Dobry Pozdrawiam:)