Kresowa nostalgia

Wiersz jest owocem mojego pobytu w Truskawieckim sanatorium.

Kiedy myślę o polskim Krzemieńcu,
Skąd się moja rodzina wywodzi.
Choć niewiele zostało w pamięci,
Bunt wewnętrzny sam z siebie się rodzi.

Ziemie lwowskie, wołyńskie, podolskie,
Różnym nacjom schronienie dawały.
Należały od zawsze do Polski,
Co ogromną przyniosło im chwałę.

Lecz po wojnie świat stanął na głowie,
Ziemie Związek Sowiecki zagarnął.
W tym ustroju przedmiotem był człowiek,
Za nic miano też jego byt marny.

Krwawy reżym co kaźnią dla ludzi,
O ironio, Socjalizmem nazwany.
Runął w niebyt, gdy się lud obudził,
Zostawiając jątrzące wciąż rany.

Ziemie polskie leżące za Bugiem,
Do macierzy już nigdy nie wrócą.
Ukraińskim orane są pługiem
I te fakty najbardziej mnie smucą.

autor

jarmolstan

Dodano: 2008-12-17 00:05:35

Ten wiersz przeczytano 2606 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie