O krok...

Jestem tuż, jestem tuż o krok...
nie dostrzegasz mego ciała...
dzień szkarłatem zapadł w zmrok...
chemia synaps już nie działa...

chociaż centymetry dzielą dłonie...
oczy się w sympatii spotykają...
ciepły głos jej wieści koniec...
cząstki tlenu w płucach drgają...



"Jestem tuż, jestem tuż o krok...
lecz latami nie widziałeś...
jak me serce już oplata mrok...
setki twych obietnic, zapomniałeś?"

"przegapiłam te dialogi...
i monolog wdarł się w życie...
już nie będę szukać drogi...
skute lodem serca bicie..."



kurewsko przepraszam, moja droga...
arytmetyka mego mózgu mocno zawiodła...
gdzie bym nie spojrzał, nie szukałem Boga...
natura serca mego zgorzkniała i podła...

każdego dnia od zamknięcia Twych drzwi...
wpadam w szał.. strzelając pięściami...
chociaż zadra w twym sercu włócznią tkwi...
chciałbym znów stanąć pod tymi drzwiami...

zwij mnie głupcem, zwij żałosnym...
i tak cię będę wielbił skrycie...
jesteś tym najlepszym i najgorszym,
co mi przyniosło to przeklęte życie...

autor

Night Guardian

Napisany: 2020-02-29 Dodano: 2020-02-29 19:40:37

Ten wiersz przeczytano 1373 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie