Krok po Kroku

Dziś w nocy miałem piękny sen
opowiem ci o nim mój przyjacielu
Nim sen niczym mgła rozpłynie się
w rozpędzonym życiu bez celu

Naszkicuj myślą kadr
śnieżnobiałe płótno na starej, drewnianej sztaludze
zawieszone milczy, w przestrzeni, w chmurach
Obok artysta - ekscentryk, pijany fanatyk
tworzy myślą niebanalną wizję
plastyczną przepitą zadumę
Już już tuż tuż coż...
i spogląda na płotno
w pół do konsternacji
Czy zrozumieją?
przekaz pokolenia
Czy odkryją?
geniusz itnienia

Malując miłością wolną czystą
naniósł pierwszą plamę
koloru żywej wiosny
ożywczą kroplę
rozbudzonej
szalonej
fantazji.

Koniec i poczatek.
Wielki wybuch.
Światełko w tunelu.
Nic niezanczący grymaz natury.
Kleks zaistnienia?

A jeśli to ta nienasycona jaskinia platonicznej empatii
i moja bez tchu ucieczka, boso w stronę światła
po soczystej zielonej łące o kojacej treści
stąpając w złocistych promieniach
czuję przenikające pieszczoty
przyjemne łaskotanie rzęs
immanentnych
oczu Boga

Tworzy się właśnie w tej przedziwnej sekundzie
nowa jakość Prawdy - nagość mego kroku

Jej jedwabiste muśnięcia
w refleksji codzienności
Poczuj, by zrozumieć

Ujęła mnie tak za rękę prowadząc co raz glębiej, glębiej
w rozkosznym, łagodnym poznawaniu ogrodu słońca
nieznana, kusząca, bijąca ciepłem
Poświata - moje alter ego

Medytuj powoli i uważnie
A z każdym pędzla pociągnięciem
Zrozumiesz to, co i ja uchwycić pragnę.
Krok po kroku - życie po życiu.

autor

ekumene

Dodano: 2012-08-12 23:29:33

Ten wiersz przeczytano 791 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie