Kroki wiosny
Wiosna nieśmiale wygląda zza chmur
lekko stapa po zmarzłej ziemi
próbując zatrzeć ślady zimowego
spustoszenia
delikatnie ubiera ziemię w szatę zieleni
dotyka ja promieniem ciepłego wejrzenia
Zamyka drzwi przed chłodem
by rozniecić ogień.
Wskrzesić w nas jego płomień.
Jest matką rodzacą radość w oczach swoich
dzieci
pomaga nam zaistnieć na nowo,
odrodzić się z popiołów
i zachłysnąć kropelką życia
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.