I król błaznem

Kołysze się życie
u boku komika, maski założyli wszyscy
jak na balach bywa
a ja, w czarnej sukni się snuje po parkietowych ścianach
niewinna, naiwna w oczach króla
w błazna iskra zrozumienia
muzyka przygrywa sztucznymi porywami
nikt nie tańczy w rytm
wystukane kroki, wydukane potupywanie
król cieszy w ręce pałę
myśli
-mam władzę !
zadufany w ludu oklaskiwanie
Narcyzm mu w głowie szumi
nie patrząc na ciche damy w cieniu
co z giermkiem żarty składają
Plecie wobec i wszędzie jak to być facetem
władczy śmiechem lud karmi
Z dam dworu kpi
wychwalając wszystkie zdobyte wianki
dnia dzisiejszego na zawołanie
zażądał w koronie widowiska dla swego humoru
Słuchając błazna ,zapatrywany w jego wygibasy
pęka w szwach żartem rozrywany, nieświadomy
żart mój z niego
z jego miłości udawanej,
żart mój, czarnej damy
w swej głupocie i zadufaniu myśli, rzekł zadowolony:
-mój lud mną tylko jest prowadzony



28-11-2009

autor

Anna M.A.

Napisany: 2009-11-28 Dodano: 2009-11-28 11:54:18

Ten wiersz przeczytano 717 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie