Król ciszy

Witaj w królestwie ciszy,
nieskończoności wiecznego echa,
gdzie wieczność cała się mieści
między jednym, a drugim oddechem.
Gdzie nie ma znaczenia przyszłość czy przeszłość,
bo to, co było - dopiero się zdarzy...
Gdzie jednym są marzenia i rzeczywistość,
bo marzeniami jest tu wszystko,
a to, co trwa - nigdy się nie wydarzy.

Słyszysz ten głos?
Liść to, czy ocean?
Tysiące głosów zamkniętych w jednej bez końca chwili...
Tu raz wzbudzona struna nigdy już nie gaśnie,
wieczny jest plusk kropli o lustro jeziora.
Szum drzew kołysze Cię aż zaśniesz
i ptaka, co się przed chwilą narodził śpiew.
Każdy szmer ocali przed wiecznością cisza,
niemy jest tylko krzyk i gniew.

...

A pójść możemy tam razem,
bezimiennie i cicho,
jak wiatr,
jak szum morza,
jak liść, który spada z drzewa,
jak łąka pachnąca,
jak zboże w słońcu lśniące,
jak kwiat, który rozkwita
i jak pąk, który dojrzewa.


I nie będzie już dla nas
ni wieczorów, ni poranków,
tęsknego czekania na zmierzch, czy jutrzenkę.
Kiedy za wschodem zatęsknisz,
wyjdzie zaraz zza gór słońce,
gdy za zachodem - schowa się za morzami.
Już tylko westchnieniem będzie pragnienie,
jawą stanie się sen gdzieś schowany,
zwyczajnym życiem - proste marzenie...

...


Kiedy znów siedzieć będziesz sama
w pustym pokoju
i słuchać deszczu, co ziemię całuje,
zamknij wtedy oczy
i zatop się w ciszę...
tam będę ja
i tam mnie usłyszysz.

cisza to nie brak sygnałów, ale idealna harmonia wszechrzeczy

autor

Grzegorz Szymczak

Napisany: 1997-01-01 Dodano: 2013-08-23 13:18:43

Ten wiersz przeczytano 3067 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie