Królestwo

gdzieś pośrodku nicości
z dala od wszystkiego stoi moje królestwo
królestwo inne od wszystkich
króluje tam muzyka
rozbrzmiewająca do rana do rana
nie ma tam wzorów,zasad,czy sztywnych regułek
panuje tam wkońcu humanisto-artysta
gdy leżysz na zielonej łące a oczy twe zmęczone są nie ważne jak bardzo je zaciśniesz to i tak będziesz widzieć niebo......
ale jak i wszędzie i tam wesoło cały czas nie jest
wkoło pamięć wznosi mur
wysoki i bardzo nieprzenikliwy
coraz mniej widać
coraz mniej słychać
coraz mniej miejsca dla ludzi
coraz mniej miejsca na śmiech
coraz mniej miejsca dla uczuć
coraz mniej miejsca dla mnie
dlatego co dnia wbiegam na szczyt wieży melancholii
i próbuje wzbić się w niebo i odlecieć
zostawiając to moje malutkie królestwo pośrodku nicości
ale coś mnie tam trzyma....
tak...
to pamięć mnie w tym zaklętym kręgu trzyma

by Rastu$

autor

rastuś

Dodano: 2005-10-28 19:41:48

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie