Królicza nora nigdy nie istniała

Sześć stóp pod ziemią –
martwy, już matce Ziemi
z objęć wydarty.

Piękna samego
krwią wysmarowany.
Czekam, i doczekać się
nie mogę – niedopasowany.

Nieodpowiedni –
dla nieba i piekła tak samo.
Z duszą rażoną prądem,
na kawałki strzaskaną.

Podążam w jedynie sobie znaną
stronę – nie do opisania potworną.
Jedynie sumienia kompas mi dali
na drogę, drogę krętą, toporną.

Króliczej nory już nie ma.
Nie wiem czy kiedyś była.
Bez zmysłowej percepcji,
Ziemia dalej by istniała, żyła.

Wzlatuję więc do wnętrza,
gdy magma z wulkanu wylewa.
Oceanu toń przeklęta,
z ukrzyżowań me nagie ciało
obmywa.

autor

Poukładany

Napisany: 2010-12-12 Dodano: 2018-12-12 00:28:20

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie