KRÓLIK, WILK I ŻMIJA

Chytry lis się skrada nocą do kurnika,
gdy skakał przez płotek napotkał królika.

Trusia wystraszona za pas bierze nogi,
czmychać prędko musi by uniknąć trwogi.

Długo to nie trwało - jest przy stogu siana,
może przetrwam tutaj spokojnie do rana?

Ze zmęczenia przysiadł nasz bohater biedny,
patrzy przerażony! Czai się wilk wredny!

Jeszcze nie odpoczął znowu czmychać musi,
strach o wielkich oczach mocno w gardle dusi.

Kica przez pagórki łąki lasy mija,
patrzy na polanie wygrzewa się żmija.

Prosi zrozpaczony ratuj nieboraka!
Popatrz mam przed sobą wielkiego zwierzaka!

Gdy mnie nie obronisz zje mnie na śniadanie!
Wtedy usłyszała - królika szlochanie.

Basior bestia groźna wyszczerza zębiska,
nawet już mu leci biała piana z pyska.

Tym widokiem żmija - widać rozsierdzona,
zaraz będzie walki nierówna odsłona.

Łepek swój uniosła groźnie zasyczała!
Wilk ją zlekceważył - wtedy cios zadała!

Że jest jadowita chyba sam nie wiedział,
jak mu jad wstrzyknęła wtedy się dowiedział.

Zaskowyczał głośno jak niedźwiedź zraniony!
w popłochu uciekał jakby poparzony!

Jakże nieudolne miał to polowanie,
żmija mu sprzątnęła sprzed nosa śniadanie!

Za karę też musi łapę swoją lizać,
oraz zawsze będzie o kilometr mijać.


Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2018-02-02 Dodano: 2018-02-02 17:19:46

Ten wiersz przeczytano 4039 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Bajka Klimat Optymistyczny Tematyka Dla dzieci Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie