Królowa Karo
Moja ciemna krew ozdabia ścianę
Dla mnie piękna, dla Ciebie
niezrozumiała
Śmierć tajemniczym jest rytuałem
Królowa karo tu szeptem przemawia
Dawno zgasł każdy ze zniczy
Teraz mrok oświetla pomnik
W oddali szeregi płonących krzyży
Krzyczą bo dziś rocznica śmierci
nożownik
Karo zawsze z ciszą zbratana
Spokojna i tajemnicza
Nożownik przelewem krwi zafascynowana
Brutalna i nieprzyzwoita
Królowa karo
Wylewa kryształowe łzy
Siostra nożownik
Zamiast łez, strumienie krwi...
Dwa mocne charaktery
Jedna drugą dopełniała
Razem z ciałem odeszły
Dwie dusze które posiadała...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.