KRONIKA
Świadectwo własnych oczu,
realność historyczną wnosi.
Zapisane w Tobie, w Twoim życiu.
Dziś szansa odnalezienia,
niech oddechu zaczerpną.
Tam w zapadniach umysłu, myśli
kontrowersyjne
i te co odrzucone, a w szufladach.
Wpadną nieraz z karuzeli losu,
w ręce entuzjazmu wydawcy.
A jednak źródłem pamięci jest często,
krytyka, nawet niełaskawa.
Margines zapomnienia odkryty.
W czerwonej skórze zabytek polski.
Poezja oceniana przez K. Mosbach i
hr. Przeździeckiego.
Poemat o Piotrku odnaleziony,
w zapiskach historiografii innych.
Poszukiwanie i tworzenie naszej poezji,
to obowiązek patriotyczny.
A odłożone zostało źródło.
I gdyby nie romantyzmu przesłanie,
w lubowaniu się w bajaniu
o średniowieczu, to pokryte kurzem.
rozpadły by się, zapiski dla potomnych.
On utrwalił puls starych wierzeń
i złapał wydarzenia.
Poezja każda potrzebna,to kronika.
kiedyś i Twoja może być cenna.
Źródło to czasy przodków
i Twojego widzenia- dla przyszłych
pokoleń.To wartość.
Nie bój się krytyki.
UŁ
napisany Łódź,24.08.2009 ula2ula
Komentarze (14)
Tylko szczera a nie złośliwa krytyka ma swoją wartość
i motywuje do działania a jest także obrazem
spojrzenia jakby z drugiej strony na to co sami sobą
przedstawiamy a Twój wiersz jest wspaniałym dowodem na
to, że cokolwiek robimy, robimy dla innych i nawet to
co pozornie nie ma teraz wartości może kiedyś być
bezcennym źródłem wiedzy o wartościowym człowieku.
warto pisać i czytać. każdy w innej kolejności oraz
postaci. nie warto bać się formy, ona ustępuje
wartości przekazu. ula2ula jak pięknie to ujęłaś,
dziękuję i pozdrawiam+)
Wygląda na to,że tworzymy kronikę dla potomnych:)
Tak,to zródło wiedzy o tradycji i obyczajach i naszym
codziennym życiu dlatego pióro musi być w
użyciu-pozdrawiam!
Wiersz z "zębem" historycznym... Dobre połączenie z
realnością poetycką.
Prawda , co jest napisane stanowi jakis dorobek,
swiadectwo kultury... a teraz nasza kolej zeby cos
zostawic na potem...dla siebie a moze dla
innych...krytyka byla i bedzie
wiersz napisany z klasą,pozdrawiam
Wiec nie lekceważmy niczego co napisane w dobrej
wierze a nawet złej - to też historia i przekaz ...jak
było.
To co najważniejsze w poezji to prawda przekazu i to
przede wszystkim ta emocjonalna prawda. Nie chodzi o
utożsamianie się z tekstem lecz u ciągłość emocji. Ula
masz mistrzostwo świata w przekazie Brawo cudowny
tekst
dzis tak trochę z innej księgi ;) ale podoba mi sie :)
kiedy wyjdzie z szuflady na światło dzienne kształtuje
codzinną rzeczywistość i staje się kroniką dla
potomności. mądry przekaz. krytyki nie należy się bać,
bo ona tylko kształtuje, koryguje błedy, działa
edykacyjnie. ściskam Ulinko :)
Kronika....twoja mysli z ksiegi życia wyzwolone pełne
przesłania,podążamy do żródeł pamieci i wiedzy i
zakonczenie...daje poczucie wartosci
wzmacnia...pozdrawiam..
To co piszemy o naszych uczuciach , o faktach , o
zdarzeniach stanie się kroniką dla nas samych a czasem
dla potomnych . Ładnie poruszyłaś temat , nie bójmy
się zatem krytyki :)
Bo najważniejsze jest źródło, co tworzy rozlewiska. ;)