Kroniki Sybilli-13-Uniwersum X

rozdział 13

- Dlaczego kobiety muszą wszystkiemu nadawać imiona? Pies to pies , koń to koń...a nie... Omega i Duch. Miecz też nazwałaś ? - odezwał się Ragnar zaraz po przebudzeniu. Wciąż wtulał się w ciało Sybilli , czuł jej zapach włosów i lekki oddech. Jednak zamiast jej odpowiedzi usłyszał powarkiwanie Omegi , która z kolei leżała przed Sybillą. Wilczyca obserwowała go uważnie pokazując mu swoje kły.

- Równie dobrze można zapytać , dlaczego mężczyźni ruchają wszystko co tylko się rusza - usłyszał głos Sybilli.

- O nie, nie , nie...nie ja - zaprotestował - Z kimś mnie pomyliłaś. Ja mierze wysoko , w same księżniczki i królowe.

- A to ciekawe , bo nie widzę tu żadnej - zaśmiała się Sybilla odwracając twarz do Ragnara. Król patrzył na nią przez chwilę i pocałował czule. Wadera momentalnie pochyliła się nad nimi warcząc.

- Możesz coś zrobić z tym psem ? - zapytał żartobliwie Ragnar.

- Z jakim psem ? - zapytała przekornie Sybilla.

- Z tym , którego nazywasz wilkiem - odpowiedział król przysuwając się bardzo blisko do Sybilli a wilczyca wraz z nim , aż poczuł jej oddech.

- Omega! - odezwał się rozkazująco i spojrzał w oczy wadery. Omega dłuższą chwilę przyglądała mu się , po czym nagle , zaczęła lizać jego twarz. Zaskoczony Ragnar odsunął ją delikatnie.

- Chyba mnie polubiła

- Raczej próbowała jak smakujesz - zaśmiała się Sybilla głaszcząc twarz króla. Patrzyli na siebie w milczeniu.

- Obiecaj mi coś Ragnarze - odezwała się cicho - Nie zatrzymuj mnie , jeśli któregoś dnia postanowię odejść.

Król spojrzał na nią poważnie i zamiast odpowiedzi , pocałował ją namiętnie.

Wtem wilczyca zerwała się na równe łapy. Powarkując obserwowała otaczające ich zarośla i ruszyła w ich kierunku.

- Weź miecz - wyszeptała Sybilla. I w tym momencie , w lewe ramię Ragnara trafiła strzała. Król wyrwał ją i ruszył po miecz. Sybilla zdążyła pochwycić swój i czekała na atak. Zamiast tego z zarośli wyłonił się jeździec. Rozpoznała go . Był to Flawiusz.

- Myślałaś , że pozwolę Ci odejść z tym barbarzyńcą - wysyczał - On już umiera , trucizna toczy jego ciało. A co do Ciebie moja siostro , najpierw Cię zerżnę a potem oskóruję.

Flawiusz zszedł z konia i ruszył w stronę Sybilli. Ragnar chciał stanąć mu na drodze , lecz jego ciało przeszył przeraźliwy ból. Upadł i mógł tylko czekać na rozwój wydarzeń.Brat z siostrą skrzyżowali miecze. Oboje pchani gniewem i nienawiścią walczyli na śmierć i życie. Walka była wyrównana , gdy nagle pierś Flawiusza przeszył miecz. Sybilla zatrzymała się zaskoczona, a brat padł martwy na ziemię. Wtedy pojęła co się stało.

- Nie mogłem patrzeć jak się męczysz - odezwał się słabym głosem Ragnar.

- Zabiłabym go ! -wykrzyknęła poirytowana Sybilla.

- Taaa...z całą pewnością - rzekł król upadając na kolana. Rana coraz bardziej krwawiła. -Pomożesz mi ? - zapytał zanim stracił przytomność.

autor

Assassin Fox

Napisany: 2018-04-16 Dodano: 2018-04-16 08:13:00

Ten wiersz przeczytano 1472 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bajka Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie